Β΄,διασκορπίσθηκαν στα τουρκοκρατούμενα Βαλκάνια, με αποστολή να
προετοιμάσουν μια γενική επανάσταση εναντίον της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας. Ένας Έλληνας λόγιος του Ρωσικού στρατού, ο Γεώργιος
Παπαζώλης, από την Σιάτιστα της Μακεδονίας, που ήταν στενός φίλος με τον
άλλοτε συμμαθητή του στη στρατιωτική σχολή, Γρηγόριο Ορλόφ, εραστή της
Τσαρίνας, θέλησε, να χρησιμοποιήσει την φιλία του με αυτόν τον ισχυρό
παράγοντα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, για ν’ απελευθερώσει τους Έλληνες
αδελφούς του, από την Τουρκική τυραννία. Αρκετές φορές συνομίλησε με τον
Ορλόφ προσπαθώντας να τον πείσει και να τον βοηθήσει γι’ αυτό το
παράτολμο εθνικό σχέδιό του. Μετά από αρκετές διαβουλεύσεις και με την
διαμεσολάβηση του φίλου του, παρουσιάσθηκε και ενώπιον της Αικατερίνης
Β΄ εκθέτοντας τις απόψεις του με πειστικά λόγια. Η φιλόδοξη Αικατερίνη,
που πάντοτε ονειρευόταν την ανασύσταση του Βυζαντίου με Ρώσο ηγεμόνα,
δέχθηκε με χαρά την πρόταση των Παπαζώλη και Ορλόφ.
Στις
17 Φεβρουαρίου 1770, ο Γεώργιος Παπαζώλης, εμφανίσθηκε στον Μοριά, με
πλούσια δώρα, που προσέφερε σε εκκλησίες και μοναστήρια και με
υποσχέσεις για ρωσική βοήθεια, ενθουσίασε πολλούς προύχοντες και
εκπροσώπους του ανώτερου κλήρου. Στα τέλη του Φεβρουαρίου κατέπλευσαν
στο λιμάνι της Κορώνης τα πρώτα ρωσικά πλοία μ’ επικεφαλής τον Θεόδωρο
Ορλόφ, αδερφό του Γρηγορίου. Η ρωσική δύναμη που αποτελούταν από 4.000
άνδρες ήταν ανεπαρκής για την επίτευξη του σκοπού των.